Een stukje Lugdunum geschiedenis
De jaren 1919 - 1940
In dit stukje worden de vroegere jaren van Lugdunum tot de tweede wereldoorlog doorlopen.
Zijn de kampioenschappen de laatste decennia op de vingers te tellen, in de jaren twintig beleefden we het ene na het andere kampioenschap. Misschien is het leuk dit stukje lugdunum-cultuur te herbeleven .
Lugdunum maakt een vliegende start.
De leidse Voetbal en atletiek vereniging Lugdunum werd op 14 mei 1919 opgericht en kwam voort uit de vereniging TAVENU (Tot Algemeen Vermaak en Nuttig Uitgaan) dat door de mobilisatie voor de eerste wereldoorlog zoveel spelers zag vertrekken dat het zichzelf ophief. Lugdunum werd bij haar oprichting gelijk in de eerste klasse van de Leidsche Voetbalbond (LVB) geplaatst. Lugdunum II en III werden respectievelijk in de tweede en derde klasse LVB geplaatst.
Lugdunum deed in het eerste jaar van haar bestaan gelijk van zich spreken, al greep men wel naast alle prijzen. In een kleine competitie streden UVS en Lugdunum om de eerste plaats. UVS bleek uiteindelijk de gelukkigste. De eindstand van het seizoen 1919 – 1920 was als volgt.
1 UVS 10-8-0-2-16pt-32-7
2 Lugdunum 10-8-0-2-16pt-42-11
zoals u ziet is niet uit de eindstand, weergegeven in het Leidsch Dagblad van 1 maart 1920, op te maken waarom Lugdunum aan het kortste eind trok. Het Leidsch Dagblad verklaart de eerste positie van UVS als volgt: “UVS 1 komt dus aan het doelpuntgemiddelde van 4,57 en Lugdunum 1 aan 8,81”(?) in het schriftje van de heer Deventer zien we in rijm een hele andere lezing: Entree in de eerste klas LVB, UVS 1 doelpunt meer, gaat strijken met de eer.” Duidelijk is het allemaal niet. Blijft een fijt dat Lugdunum genoegen moest nemen met de tweede plaats.
Omdat de competitie 1919 – 1920 al in februari was afgelopen kon Lugdunum zich helemaal op de beker richten. Dit pakte goed uit. Zo stond Lugdunum op 31 mei 1920 in de finale van de Leidsche Bond-beker tegen de Oegstgeeste ASC. Ook hier deed zich iets merkwaardigs voor. Nadat Lugdunum de gelijkmaker had geproduceerd volgde op het veld namelijk een conferentie van aanvoerders en scheidsrechter. De arbiter deelde mee dat bij een gelijkspel ASC als ontvangende vereniging de beker zou winnen. Dit was ook voor deze tijd een vreemde beslissing en wel om twee redenen. Ten eerste was ASC helemaal geen gastheer en ten tweede volgde er normaal gesproken bij een gelijke stand altijd een verlenging. Maar zover kwam het niet. ASC maakte aan alle onzekerheid een eind en won met 4-1. dat was geen schande want ASC speelde toen eerste klasse Nederlandse Voetbalbond (NVB) en een hogere afdeling bestond er in Nederland niet.
De vroege successen
Lugdunum vervolgde haar goede start in het seizoen met twee opeenvolgende kampioenschappen. Zo bereikte Lugdunum al in het seizoen 1922 – 1923 de tweede klasse van de NVB. Dit was geen sinecure, want een kampioenschap had indertijd niet direct promotie tot gevolg. Daar moesten dan eerst de nodige beslissingswedstrijden voor gespeeld worden.
Het tweedeklasser schap was jammer genoeg van korte duur, want in de laatste wedstrijd van datzelfde seizoen moest Lugdunum om zichzelf te redden gelijk spelen. Bert Godijn, die zelden miste, miste echter één van de twee verkregen strafschoppen en daardoor verloren onze Groenwitten met 1-2. de daaropvolgende beslissingswedstrijden tegen DOS en WEC gingen allebei verloren en Lugdunum daalde, met het Vlaardingse Fortuna dat direct gedegradeerd was, af naar de derde klasse.
In het seizoen 1923-1924 wordt onder leiding van trainer Juliaan Pavool een terugkeer naar de tweede klasse net gemist. Lugdunum eindigt als tweede met 22 punten.
1925-1926 werd Lugdunum ongeslagen kampioen van de derde klasse. Zo werd onder andere UVS met 0-4 afgeserveerd. In de promotiedegradatie-wedstrijden eindigden onze Groenwitters gelijk met Fortuna. Een beslissing-swedstrijd op het DHC-terrein volgde. De Vlaardingen trokken met 2-0 aan het langste eind. Dit was de eerste nederlaag van Lugdunum, na 18 wedstrijden ongeslagen te zijn gebleven.
De jaren dertig
In het seizoen 1929-1930 lijkt Lugdunum opnieuw op weg naar het kampioenschap. Na vier wedstrijden staat Lugdunum ongeslagen aan kop met een doelsaldo van 13-3. de volgende wedstrijden brachten evenwel evenveel teleurstellingen met zich mee. Slechts drie punten worden nog aan het totaal toegevoegd, terwijl DCL slechts 1 wedstrijd gelijkspeelde en overwinning na overwinning boekt. Lugdunum was echter wel verantwoordelijk voor het verliespunt van de kampioen.
In het seizoen 1930-1931 gaat het niet zo goed met het Groenwitte vlaggenschip. Lugdunum zit in grote degradatiezorgen. Niet in het minst omdat de elftalcommissie iedere wedstrijd een andere opstelling uit de hoge hoed tovert. Zo’n vijftig spelers leggen dat seizoen een proeve van bekwaamheid af. Dit werd ons bijna fataal. Gelukkig werd in de beslissingswedstrijd van THB gewonnen en weet Lugdunum zich te handhaven (2-0). In deze wedstrijd schiet Ramakers zo hard op het doel dat de op de knieën zittende THB-keeper met bal en al in het net tuimelt. De THB-voorzitter toont zich na afloop sportief en is de eerste die doelman Daan van de Berg Sr. feliciteert met het stoppen van een strafschop en het behoud van Lugdunum in de derde klasse.
De dertiger jaren passeren en lugdunum speelt met wisselende succes in de derde klasse.
